Май - выдатны месяц, напоўнены жыццём, імкненнем да новага. У маі мы адзначаем знакавыя святы - Дзень працы, Дзень Дзяржаўнага герба і Дзяржаўнага флага і, вядома, Дзень Перамогі. 9 мая - асаблівы дзень у календары мільёнаў людзей! Мы памятаем і шануем ветэранаў заўсёды, але ў Дзень Перамогі акумулюем усю нашу павагу і любоў да гэтых неверагодных людзей. Асаблівае месца ў сэрцы купалаўцаў займае Валянціна Пятроўна Баранава, якая шмат гадоў працавала ў Гуманітарным каледжы ГрДУ імя Янкі Купалы, - вялікая жанчына, якая пайшла на фронт зусім маладзенькай дзяўчынай. Ад імя супрацоўнікаў і студэнтаў Валянціну Пятроўну з Днём Перамогі павіншавала рэктар Купалаўскага ўніверсітэта Ірына Кітурка.
Валянціне Пятроўне ў мінулым годзе споўнілася 100 гадоў! За яе плячыма вялікі жыццёвы шлях, абпалены вайной. Яна рэалізавалася ў прафесіі, выгадавала двух выдатных дзяцей і заўсёды мела актыўную грамадзянскую пазіцыю. Гэтая цудоўная жанчына - прыклад стойкасці і жыццялюбства, якое ніколі яе не пакідае. Валянціна Пятроўна сустрэла Ірыну Фёдараўну ў яркай сукенцы ў гарох, які сядзіць па постаці, для завяршэння вобраза паверх яго надзеты класічны жакет. Сёння яна была без ордэнаў, па-хатняму ўтульная. Бо сустрэча і зносіны былі цёплымі, без намёку на афіцыйнасць.
У Валянціны Пятроўны ёсць правіла, якое яна не парушае, - гасцей абавязкова трэба напаіць гарбатай або кава, пачаставаць салодкім. На гэты раз не стаў выключэннем. На стале былі прыгожыя белыя кубкі і торт, які Валянціне Пятроўне падарыла матухна Гаўрыіла. Неад'емная частка сустрэчы - душэўная цеплыня і ветлівасць, захапляльныя гісторыі. Слухаеш, глядзіш, і ніколі не скажаш, што перад табой сядзіць чалавек, які пражыў цэлае стагоддзе! Заўсёды стыльная і з ідэальнай выправай і нязменна прыгожай кладкай.
Ірына Фёдараўна шчыра, ад усёй душы павіншавала Валянціну Пятроўну з Днём Перамогі і падзякавала ёй за мірнае неба над галавой, а таксама перадала вялікае прывітанне ад усіх купалаўцаў. Ветэран успамінала, расказвала гісторыі з фронту, пра будні, саўндтрэкам да якіх былі гукі стрэлаў і выбухаў. Шмат разоў маладзенькая Валюша была на валаску ад смерці. Ірына Фёдараўна пацікавілася, як змагла Валянціну Пятроўну адпусціць на фронт яе маці. На што ветэран адказала:
- Маёй маме вельмі часта задавалі гэтае пытанне. І яна адказвала на яго аднолькава. «Сыноў у мяне няма, дык няхай дачку Радзіму абараняе, а маё каханне і мацярынскае дабраславеньне дастануць яе са дна мора». І я ведаю, што дзякуючы маёй маме я прайшла ўсю вайну і засталася жывая.
Вельмі сімвалічнымі былі словы маці Валянціны Пятроўны, бо на наступным тыдні мы адзначым Дзень сям'і – свята кахання і стварэння. Ветэран заўсёды з цяплом гаворыць аб сваіх бацьках і з любоўю выхавала сваіх дзяцей. Дарэчы, на 100-гадовы юбілей ад Гуманітарнага каледжа ГрДУ імя Янкі Купалы Валянціна Баранава атрымала ў падарунак партрэт, дзе яна адлюстравана ў маладосці са сваімі дзецьмі. Ён займае пачэснае месца ў пакоі, дзе Валянціна Пятроўна сустракае гасцей.
Ветэран адзначыла, што хоча пражыць да 120 год! Такой смазе жыцця абавязкова трэба павучыцца!