Васіль Паўлавіч Казлоў нарадзіўся 7 сакавіка 1922 года ў вёсцы Сталка Чавускага павета Гомельскай губерніі. На фронт пайшоў добраахвотнікам 12 ліпеня 1941 года. З 3 красавіка 1942 па 1945 год ваяваў старэйшым тэлефаністам у складзе 248-га асобнага батальёна сувязі 163-й стралковай дывізіі на Паўночна-Заходнім, 1-м і 2-м Украінскіх франтах. Узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі, ордэнам Айчыннай вайны 2-й ступені, ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга, 10 медалямі.З 1955 года - выкладчык, з 1960 - загадчык кафедры літаратуры, з 1963 - дэкан гісторыка-філалагічнага факультэта, з 1969 па 1971 - прарэктар па навуковай рабоце нашай ВНУ. Выкладаў у Гродзенскім дзяржаўным універсітэце імя Янкі Купалы да 1995 года.
З узнагароднага ліста:
«Васіль Паўлавіч Казлоў - удзельнік баявых дзеянняў дывізіі з 3 красавіка 1942 года. Працуючы на розных пасадах па загаду камандавання, ён усюды выяўляў сябе акуратным і выканаўчым, нягледзячы ні на якія ўмовы баявой абстаноўкі.
Пры фарсіраванні дывізіяй ракі Шайо быў пасланы для навядзення лініі сувязі да 529-га стралковага палка Разбураная пераправа моцна абстрэльвалася артылерыяй праціўніка. Разам са сваімі таварышамі здолеў перанесці на сабе шпулькі з кабелем і тэлефонныя апараты, своечасова даць сувязь палку. Ад інтэнсіўнага артылерыйска-мінамётнага агню праціўніка лінія часта рвалася. Абслугоўваючы яе, таварыш Казлоў, пагарджаючы небяспекай, выправіў сем парываў, чым спрыяў поспеху надыходзячых частак.Узнагароджаны Урадавай узнагародай - ордэнам Чырвонай Зоркі.
2 лютага 1945 года».
З кнігі «Вялікая Айчынная вайна ў лёсах супрацоўнікаў Купалаўскага ўніверсітэта», аўтар-складальнік - Андрэй Гецэвіч.