У 1941 - 1946 гадах служыў у 36-м запасным батальёне сувязі, 328-й артылерыйскай дывізіі Рэзерву Галоўнага Камандавання, камандзірам узвода на Ленінградскім і 3-м Беларускім франтах. Мае вайсковае званне - лейтэнант. Узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі, медалямі «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941-1945», «За ўзяцце Кенігсберга», «За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941-1945».

Дзмітрый Захаранка скончыў Гродзенскі педагагічны інстытут у 1947 годзе. У 1951-1952 гадах быў намеснікам дырэктара па завочным навучанні. З 1956 па 1975 год працаваў на пасадзе старшага выкладчыка, загадчыка, дацэнта кафедры педагогікі і псіхалогіі нашай ВНУ.

З узнагароднага ліста:

«Камандуючы агнявым узводам, лейтэнант Дзмітрый Максімавіч Захаранка ў баях за Кёнігсберг паказаў узор мужнасці і гераізму: не шкадуючы жыцця, здолеў даставіць зброю пад носам у праціўніка на перадавую. Адпраўляючыся на пярэдні край, вёў даразведку мэтаў, якія расстрэльваў з сваёй гарматы. Дзякуючы гэтаму забяспечыў дакладную стральбу і разбурыў апорны пункт суперніка з гарнізонам да 40 чалавек, 6 кулямётных кропак, прабіў пралом, праз які наша пяхота пракралася на аб'ект і авалодала ім.

Ініцыятыўны, рашучы афіцэр. Зброя, якой ён камандуе, разбурыла ўмацаваны апорны пункт № 1115 (з 39 снарадаў - 12 прамых трапленняў), ператварыўшы ў груду развалін, знішчыўшы жывую сілу і агнявыя кропкі праціўніка.

15 красавіка 1945 года».

З кнігі «Вялікая Айчынная вайна ў лёсах супрацоўнікаў Купалаўскага ўніверсітэта», аўтар-складальнік - Андрэй Гецэвіч.