Журналіст, пісьменнік, майстар спорту міжнароднага класа СССР, заслужаны трэнер РСФСР Уладзімір Гомельскі прызнаўся, што ў Гродна ён прыехаў упершыню і, ледзь пазнаёміўшыся з горадам, застаўся пад прыемным уражаннем. Ён адзначыў, што Гродна - прыгожы горад з непаўторнай архітэктурай. Адказваючы на ​​адно з пытанняў падчас адкрытага дыялогу Уладзімір Гомельскі прызнаўся, што марыць пабываць яшчэ ў адным беларускім горадзе, сугучным з яго прозвішчам. Яго прапрадзед па бацькоўскай лініі калісьці жыў у Гомелі, адкуль пасля з сям'ёй пераехаў на Чарнігаўшчыну.

Яшчэ перад пачаткам сустрэчы са студэнтамі расійскі тэлекаментатар падзяліўся, што вельмі рады быў атрымаць запрашэнне прыехаць у Гродзенскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Янкі Купалы, паколькі любіць гаварыць на розныя тэмы з маладымі людзьмі, прадстаўнікамі новага пакалення. Пагутарыць з цікавым госцем былі запрошаны будучыя журналісты і тыя, чыя прафесійная дзейнасць цесна звязана са спортам. Таму пытанні тычыліся і баскетбола, які так любіць Уладзімір Гомельскі, і асаблівасцяў працы тэлекаментатара у прамым эфіры, і нават некаторых аспектаў з асабістага жыцця госця. Так, на пытанне пра тое, якія перамогі Уладзімір Гомельскі лічыць самымі галоўнымі ў сваім жыцці, ён нечакана адказаў:

- Сустрэча з маёй другой жонкай, Ларысай, з якой я жанаты ўжо больш за 30 гадоў, і мая любоў з ёй - мабыць, гэта самая вялікая, самая галоўная перамога ў жыцці.

Дарэчы, у Гродна Уладзімір Гомельскі таксама прыехаў з жонкай. Ён ахвотна распавёў купалаўцам, як яна падтрымлівае яго ва ўсім. Напрыклад, рашэнне напісаць па замове выдавецтва ў самыя кароткія тэрміны кнігу «Легендарны фінал 1972 года», фактычна, прыняла менавіта жонка Ларыса. Уладзімір Гомельскі ўзяўся за працу і літаральна за месяц да прэм'еры нашумелага фільма «Рух уверх», прысвечанага тым жа падзеям у свеце айчыннага баскетбола, кніга была выдадзена. Наколькі праўдзіва адлюстраваны падзеі ў фільме - гэта пытанне цікавіла і студэнтаў ГрДУ імя Янкі Купалы. Уладзімір Гомельскі адказаў:

- Большасць падзей, якія адбываюцца ў фільме «Рух уверх», былі на самой справе. Толькі перыяд, калі яны адбываліся, у рэчаіснасці быў больш доўгім, чым гэта паказана ў фільме. Але ж мы разумеем, што гэта мастацкі фільм, а значыць, цалкам дапушчальна і мастацкая выдумка.

Студэнты задавалі пытанні аб узроўні еўрапейскага і амерыканскага баскетбола, пра любімы баскетбольны клуб Уладзіміра Гомельскага, цікавіліся яго меркаваннем аб лепшых баскетбалістах, пыталіся пра тое, чаму так мала жанчын у прафесіі тэлекаментатара, а таксама пра тое, як праходзіць падрыхтоўка да рэпартажу ў прамым эфіры. Дыялог доўжыўся амаль паўтары гадзіны, пасля чаго студэнты змаглі пагутарыць з вядомым журналістам, пісьменнікам, спартсменам і трэнерам асабіста, атрымаць аўтограф і сфатаграфавацца на памяць. Аўтары лепшых пытанняў атрымалі ў падарунак па адным экземпляры кніг Уладзіміра Гомельскага «Легендарны фінал 1972 года».